امام (ع) در زمانی که با افراد مختلف در حال صحبت و بحث بودند به هیچ عنوان سخن کسی را قطع نمی کردند و اگر فرد حاجتی داشت در صورت توان حاجت او را بر آورده می کرد . و همیشه خنده ی آن حضرت تبسم بود ، و هرگز قهقهه ای از او دیده نشده است وقتی امام (ع) بر سر سفره می نشستند همه افراد خانه را صدا می کردند و بر سر سفره قرارشان می داند . امام (ع) کم خواب بودند و بیشتر شبها تا صبح بیدار می ماندند و عبادت می کردند و دعا می خواندند . هرگز امام (ع) سه روز ، روزه در ماه را ترک نمی کردند و صدفه مخفی می دادند به نحوی که اکثر مواقع در شب این کار صورت می گرفت . در خصوص این موارد حدیثی از ابراهیم بن عباس نقل شده است . ابراهیم بن عباس می گویند : من هرگز ندیدم حضرت رضا (ع) به کسی ظلم کند یا سخن کسی قطع نماید یا حاجت کسی را در صورت قدرت رد کند یا در مجلسی پاهای خود را دراز کند یا به نشانه بی احترامی نسبت به کسی تکیه دهد یا بنده های خود را ناسزا گوید یا آب دهان خود را بیرون بریزد یا صدایش را به قهقهه بلند کند بلکه بلکه خنده آن حضرت تبسم بود . وقتی برای آن حضرت سفره می انداختند ، تمام بندگان و خدمتگزاران خود ، حتی دربانان و چوپانها را در سر سفره می نشاند . خواب آن حضرت بسیار کم و بیداریش زیاد بود و بسیاری از شبها تا صبح نمی خوابید .روزه های مستحبی بسیار می گرفت و هرگز سه روز را در یک ماه ترک نمی کرد …..صدقات سری آن حضرت بسیار بود .